Dziurawiec zwyczajny – roślina występująca naturalnie w Europie, Azji zachodniej oraz północnej Afryce. Do celów leczniczych wykorzystywane jest całe ziele dziurawca. Zawiera flawonoidy (m.in. hiperycynę, rutynę), garbniki, olejki eteryczne, związki cukrowe, fitosterole, żywice, kwasy organiczne, pektyny, cholinę, sole mineralne, witaminy A i C.
Napar może być spożywany w stanach zapalnych i skurczowych dróg żółciowych, zastoju żółci w woreczku żółciowym, osłabieniu czynności wątroby. Wykazuje działanie antyseptyczne i przeciwbakteryjne, zarówno przy stosowaniu zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Przy większych dawkach może też korzystnie wpływać na leczenie stanów depresyjnych i nerwicach. Polecany jest również w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka i jelit, zgadze, wzdęciach, biegunce i bólu brzucha. Dzięki flawonoidom dziurawiec działa moczopędnie.
Przy stosowaniu dziurawca należy jednak zachować ostrożność – może on zmniejszyć skuteczność niektórych leków. Osoby zażywające lekarstwa powinny skonsultować się z lekarzem przed włączeniem dziurawca do swojej diety.
Zewnętrznie ma zastosowanie w przypadku oparzeń, wrzodów, owrzodzeń, trudno gojących się ran, zapaleniu dziąseł i gardła
Do celów leczniczych zbiera się świeżo rozkwitające, dobrze ulistnione górne części łodyg, długości do 25 cm i suszy jak najszybciej w miejscach zacienionych i przewiewnych.
Przedawkowanie bądź zbyt częste spożywanie dziurawca może prowadzić do uczulenia na promienie nadfioletowe, po naświetleniu mogą pojawiać się zaczerwienienia lub oparzenia skóry.
Napar może być spożywany w stanach zapalnych i skurczowych dróg żółciowych, zastoju żółci w woreczku żółciowym, osłabieniu czynności wątroby. Wykazuje działanie antyseptyczne i przeciwbakteryjne, zarówno przy stosowaniu zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Przy większych dawkach może też korzystnie wpływać na leczenie stanów depresyjnych i nerwicach. Polecany jest również w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka i jelit, zgadze, wzdęciach, biegunce i bólu brzucha. Dzięki flawonoidom dziurawiec działa moczopędnie.
Przy stosowaniu dziurawca należy jednak zachować ostrożność – może on zmniejszyć skuteczność niektórych leków. Osoby zażywające lekarstwa powinny skonsultować się z lekarzem przed włączeniem dziurawca do swojej diety.
Zewnętrznie ma zastosowanie w przypadku oparzeń, wrzodów, owrzodzeń, trudno gojących się ran, zapaleniu dziąseł i gardła
Do celów leczniczych zbiera się świeżo rozkwitające, dobrze ulistnione górne części łodyg, długości do 25 cm i suszy jak najszybciej w miejscach zacienionych i przewiewnych.
Przedawkowanie bądź zbyt częste spożywanie dziurawca może prowadzić do uczulenia na promienie nadfioletowe, po naświetleniu mogą pojawiać się zaczerwienienia lub oparzenia skóry.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz