ORTOREKSJA - ZDROWE ŻYWIENIE TO OBŁĘD?

  Bombardowanie z każdej strony informacjami o GMO, antybiotykach i hormonach w pożywieniu wywołuje u wielu osób chęć zmiany diety. Niestety czasem rygorystyczne ograniczenia i coraz dłuższa lista zakazanych produktów na diecie może prowadzić do poważnej choroby.

Ortoreksja jest zaburzeniem psychicznym, które stosunkowo niedawno zostało opisane i wciągnięte do słownika psychopatologii zaburzeń odżywiania. Oznacza obsesję na punkcie zdrowego odżywiania. Celem osób chorych nie jest utrata wagi , nie liczą oni kalorii, ważna jest natomiast jakość spożywanego pokarmu. Oprócz eliminowania z diety niektórych produktów, niektórzy eliminują również pewne sposoby obróbki pokarmu (np smażenie). Każdy posiłek musi być absolutnie zdrowy. Schorzenie to dotyka szczególnie osoby przewlekle chore, np.: pacjentów onkologicznych, cukrzyków, alergików, z niewydolnościami narządowymi. Podatni na chorobę są również perfekcjoniści, osoby z zaniżonym poczuciem wartości, podatne na modę i wpływ innych osób, dzieci, których bliscy mają skłonności do obsesji na punkcie zdrowego żywienia. Najczęściej zapadają na nią dobrze wykształcone kobiety w wieku ok. 30 lat. Coraz częściej schorzenie dotyka też mężczyzn.

Osoby chore bardzo często wycofują się z życia społecznego. Unikają posiłków jedzonych poza domem, ufają tylko swoim, przyrządzonym wcześniej potrawom. Często nie potrafią znaleźć wspólnego tematu ze znajomymi, potrafią rozmawiać jedynie o żywieniu.

Zaburzenie często prowadzi do obniżenia masy ciała, może prowadzić do ciężkiego niedożywienia organizmu. Ortorektycy, z powodu niedoborów borykają się z anemią i osteopenią, która z upływem czasu przeradza się w osteoporozę. Ortoreksja może też powodować gwałtowny spadek odporności, zatrzymanie miesiączkowania u kobiet, a w skrajnych przypadkach prowadzić do śmierci.

Podobnie jak inne zaburzenia odżywcze ortoreksja wymaga leczenia. Sposobem walki z nią są psychoterapia i reedukacja, które mają za zadanie zmianę sposobu myślenia o jedzeniu. Nie jest to jednak proste gdyż chorzy żyją w przeświadczeniu, że ich dieta jest najlepsza. W przypadku niedożywienia konieczne jest leczenie szpitalne.